Występuje najczęściej na śliwach i jabłoniach, zwłaszcza osłabionych i przemarzniętych. Objawem choroby jest zmiana barwy liści z zielonej na ołowianoszarą z odcieniem srebrzystym. Przy silnym porażeniu gałęzie obumierają. Drewno tych gałęzi jest zbrunatniałe i poprzerastane białą grzybnią.
ponadto wydziela truciznę, która wraz z sokiem roślinnym przenika do liści, powodując rozwarstwienie blaszki liściowej. Zaatakowane przez grzyb liście nabierają wyraźnego, srebrzystego odcienia. W miejscu zakażenia występują: tzw. papierowatość kory, gąbczastość miąższu korowego i brunatnienie drewna, które jest stopniowo rozłożone przez grzyb. Kora na pniach, konarach i pędach drzew obumiera, łuszczy się podłużnymi pasami i odpada. W końcowej fazie rozwoju choroby na zamierających pniach, a także i konarach występują półkoliste albo płaskie owocniki grzyba szerokości 4—5 cm, z wierzchu szare, od dołu jasnoczerwone lub fioletowoczerwone, ułożone dachówkowato.
Podstawową rolę w ochronie drzew owocowych przed srebrzystością liści odgrywają zabiegi profilaktyczne. Drzewa porażone chorobą należy wyciąć, a te silniej uszkodzone spalić. Duże znaczenie ma także właściwe formowanie koron, które ogranicza rozłamywanie się gałęzi i powstawanie ran.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz