Nornica Ruda

Nornica ruda to jeden z drobniejszych nornikowatych gryzoni występujących w naszym kraju. Długość tułowia wynosi około 10 cm a ogona około 5 cm. Ciężar ciała wynosi przeciętnie 30 g.

Oczy ma duże, pyszczek lekko zaostrzony z wąsami, uszy duże szerokie, zaokrąglone i cienkie. Nieowłosione różowawe nozdrza Sierść szara a futerka strony grzbietowej ciała z odcieniem rudawym, często mocno zaznaczonym. Boki i brzuszna strona ciała jest szara, a ogon gryzonia jest dwubarwny. Ostre siekacze mają kształt dłutowaty, stale rosną, a ostrość zachowują dzięki temu, że szkliwo znajduje się jedynie na przedniej ich powierzchni, zęby trzonowe o niskich koronach, z trzema rzędami guzków. Buduje systemy korytarzy tuż pod powierzchnią ziemi lub w gęstym runie. Świetnie wspina się po pniach i gałęziach drzew. Nornica jest jednym z najpopularniejszych ssaków występujących na naszym kontynencie.

W naszych ogrodach i działkach mogą przyczynić się do spustoszenia upraw. Rozmnażają się aż siedem razy w roku a w jednym miocie może być nawet tuzin młodych. Na dodatek z reguły nie mają w ogrodzie naturalnych wrogów co powoduje, że nadmiernie się rozmnażają. Bywają lata bardziej lub mniej obfite w występowaniu nornic. Należy unikać stosowania słomy jako zimowego okrycia roślin, gdyż znajdują tam dobre schronienie na zimę. Również zbyt wczesne okrywanie roślin na zimę jest zaproszeniem do rozgoszczenia się tych szkodników.

Gryzonie te chętnie wyjadają rośliny cebulowe, więc dobrym sposobem w tym przypadku będzie sadzenie cebul w ażurowych pojemnikach z drobnymi oczkami lub plastikowych doniczkach z dziurkami w dnie. Inny sposób to obsadzanie granic działki gorczycą lub czarnym bzem. Gryzonie nie lubią zapachu tych roślin. W tępieniu nornic pomocne są drapieżniki: dzikie i oswojone. Jeżeli norniki bardzo dały się nam we znaki dobrze sprawić sobie kota. Koty doskonale znają zwyczaje tych gryzoni i chętnie na nie polują. Innym, mniej ekologicznym sposobem na norniki jest wykładanie trutek czy gazowanie nor.
http://ogrodopolis.pl